Saturday, May 31, 2008

Jeugd Theater School Curaçao - Starring Sebastian

Op 24 mei was er weer een theaterstuk.
Wel grappig om te zien hoe de stuntelaars van 2 jaar geleden nu in de eindgroep beland zijn en in het produktiestuk (eigen uitvoering) duidelijk grote vorderingen hebben gemaakt.
Sebastian zit nog in de begingroep en daar zie je de kids toch veel meer nadenken bij wat ze aan het doen zijn in plaats van dat ze gewoon in een rol zitten.

Natuurlijk zat papi weer op de eerste rij, want anders is het geen doen met zo'n miniscuul digitaal cameraatje :-)

De belichting was zo nu en dan nogal summier dus er staan ook weer de nodige vampiers tussen, maar ja. 't Komt uit een goed hart zullen we maar zeggen.

Enjoy de pics en jajajaja...ook nu weer op de link onder de foto klikken voor de rest van de kiekjes!
From Theatro Luna ...

Wednesday, May 28, 2008

Uitgestelde Vossenjacht....

Dat viel nog niet mee...met hoge koorts foto's nemen, want echt scherp zag ik niet. Wonderbaarlijk genoeg waren bijna alle foto's gelukt en we hebben er dan ook bijna iedere vos opstaan. IK heb er eentje overgeslagen die volgens mij niet wilde, en een paar zijn Karin en ik niet tegengekomen.
En een aantal stonden er bijna niet op door een staat van verregaande blondheid van mijn kant, maar ja weet ik veel dat die bewaker óók een leraar is?
Ik kom nooit op school, lol. School was voor mij een soort doorlopend trauma, startend met een zwaar auto-ongeluk voor de deur van de kleuterschool (waarbij ik dus onder die auto lag), gevolgd door door een flinke hoeveelheid jaren klassiek pesten (lekker makkelijk ook tegen zo'n verzwakt ventje), gevolgd door een middelbare opleiding in een scheidend gezin, niet echt een instituut dus waar ik me op mijn gemak voel.
Maar goed, ik maar denken 'wat goed van die bewaker, dat hij steeds in de buurt blijft van al die kinderen' ...
Nou ja...ik heb er natuurlijk ook wel wat gevonden. De stagiair met de voetbal spotte ik op bijna een kilometer :-)
Na een minuutje of 20 was ik wel weer volstrekt buiten adem, maar gelukkig waren er ook een aantal vossen zo vriendelijk zich op te houden op een terras en zelfs in de bediening. Belgisch biertje erbij en ik knapte al aardig op!
Klik op de link onder de foto voor de rest van het album.

From Vossenjacht 2008

Tuesday, May 27, 2008

Vooruit dan maar

Niet dat ik me al weer echt beter voel, maar ik begin tenminste weer wat energie te krijgen. Ik drink natuurlijk lekker veel citroenwater en thee en dan maar uitzweten in de zon. Schijnt dit keer ook al niet echt te helpen, maar ik word er in ieder geval lekker bruin van :-)

Eerst maar eens een post over een weekendje geleden, te gast bij andere mensen thuis schoot ik vrij veel foto's van Tirso. En die kijkt ook het meest op de blog van de drie, dus....

alsnog
From Tirso


En jawel, klik op de link onder de foto voor de rest van het album he?

Friday, May 23, 2008

Afwezig

Wegens ziekte ben ik r ff niet....na dedingen die ieder mens al moet doen ben ik te moe om na te denken.
Maar ik heb alweer genoeg leuke foto's dus dat halen we wel weer in :-)

Tuesday, May 20, 2008

Woef, Miauw en wat een schildpad zegt weet ik niet

From Onze dieren

Deze foto's had ik al eerder gemaakt, met het idee dat ook de de beestenboel vastgelegd kan worden voor later. Helaas viel het nogal op, want de honden wilden niet echt meewerken :-) Dus de kinderen vermaakten zich nogal, al schommelend en zwemmend, met de zoveelste foto van lege ruimte omdat een hond vlak voor het afdrukken er vandoor stoof...

Maar goed, nu begonnen ze al te klagen dat die foto's NOG STEEDS NIET via de blog te vinden waren. Lekker is dat. Je bedenkt iets, bouwt het, zegt het tegen je kinderen, en die zuigen het op als een spons, vinden het meteen normaal dat het bestaat en gaan vervolgens klachten indienen dat iets te lang duurt :-)

Nou hier zijn ze hoor. Klik op de link onder de foto voor de rest van de foto's. Hadden jullie allang kunnen bekijken door zelf even naar de Picassa web albums te gaan, maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan he, luie donders!

Monday, May 19, 2008

Charly

Zo noem ik het beest althans. Charly is een zogenaamde 'Groene Reiger'. Ook in het Engels heet het beest een 'Green Heron'. Ik weet niet welke gek dat ooit bedacht heeft want groene reigers zijn bruin met blauw.
Wat dat betreft is het Papiamentu nu eens creatiever (en dat komt niet vaak voor), in die taal heet het dier namelijk 'Galiña di Awa' te vertalen als ...waterkip :-) (Op Bonaire heet hij KouKou).

Ik citeer even uit Nos Paranan (Onze Vogels):

De groene reiger vertrouwt op zijn schutkleur en zal meestal pas gezien worden als hij schreeuwend zijn dekking opgeeft en wegvliegt. Het is een van de kleinste reigers die hier voorkomen en lijkt nog kleiner door zijn ineegedoken houding.
De vleugels zijn blauwachtig, de zijkanten van de nek kastanjebruin en de gestreepte hals en borst zijn karakteristiek.
Hij sluipt langs de randen van binnenbaaien, zoetwaterplassen en langs de kust. Om zijn prooi te pakken, schiet hij dan ineens vooruit om insecten, vissen of zelfs hagedissen te pakken. Hij broedt op alle drie de eilanden.

In Nederland heb je die grote blauwe reiger (die grijs is, lol) en die verdween eind vorige eeuw bijna volkomen uit de weilanden e.d. om daarna op onverklaarbare wijze ineens in grote getale terug tekomen in bebouwd gebied. Snelle evolutie zullen we maar zeggen.

Op Curaçao zijn alle reigers hartstikke schuw, zo niet Charly, want die woont al jaren naast onze tuin en gebruikt onze tuin en die van alle buren als 'graasgebied'.
Charly geeft helemaal niet zijn dekking op om dan luid krijsend weg te vliegen. Charly komt krijsend aanvliegen.
Charly sluipt ook allerminst langs binnenbaaien. Charly wacht tot de pomp van het zweembad aanstaat en gaat dan rustig zitten wachten tot de dode verzopen hagedissen voorbij drijven. Desnoods als je met zijn allen in het zwembad zit.
Vorig jaar waren er ineens twee Charly's, dus ik had al de hoop op een nest, maar volgens mij is het daar nog niet van gekomen. Ik vond het al heel knap dat Charly iemand mee had weten krijgen :-)

Dit is Charly's favoriete landingsplek: in de Frangipani boven de pomp. Van daaruit wordt eerst even gekeken of de kust vrij is om dan naast het zwembad neer te strijken.
Met de kust vrij bedoeld Charly honden, katten en leguanen. Dat ik daar sta op een bank vlak onder hem, dát zal Charly worst wezen...
From Fauna

Sunday, May 18, 2008

Web Cam

Korte post vandaag. Hiernaast rechtsboven is een link naar de live cam opgenomen die op het dak van het voormalige Van der Valk Plaza Hotel staat.
Als je vandaag of morgen nog kijkt, kun je de marineschepen nog zien liggen. Maar je kunt natuurlijk ook de 'pontjesbrug' open en dicht zien gaan en grote vrachtschepen langs zien komen.

Have fun

Saturday, May 17, 2008

Vlootdagen 17 mei 2008

From Vlootdagen 17...


Vlootdagen?
Mensen die mij kennen zullen wel denken dat ik gek geworden ben, want ik ben zo a-militair als ik weet niet wat. Maar zo zie je maar weer wat een blog voor gevolgen kan hebben, want omdat ik er nu met een doel foto's van kan maken, ben ik zowaar een keer mee geweest.
Voor kinderen is het natuurlijk een dagje uit zoiets. Zeker voor de mijne, want je kunt het werkelijk zo gek niet bedenken of ze willen er aan mee doen, op of in.
Een klimmuur? Ja hoor.... Geen hoogtevrees dan? Jawel, maar eerst proberen. Goeie eigenschap. Wij vonden de rij veel te lang, dus dat ging niet door. Wel een van de twee touwbanen gedaan, dat viel nog niet mee. En langlaufen. Die rij leek korter, dus vooruit. Maar wat ging dat gestuntel allemachtig langzaam zeg. En je staat daar als ouder wel een uur in de zon te bakken.
Ik dus klaar met mijn camera, al die guppies voorbij zien hakkelen, wankelen en plat zien gaan. En toen kwam Tirso. Nog nooit lange latten gezien en over die baan alsof ie gisteren uit Zwitserland was aangekomen. Ik kreeg nauwelijks de kans een foto te nemen, voor ik aangelegd had was ie al voorbij, hahaha. We stonden elkaar met open mond aan te kijken.
Ook Sebastian en zelfs Kyara ging het trouwens een stuk soepeler af dan veel andere kinderen, dus die ouders achter ons zullen wel blij geweest zijn, scheelt weer een kwartier :-)

Daarna richting boten, onderweg even bijtanken (het doe mij maar een biertje, een glas water én een tonic leverde me een meewarige blik op van de serveerster) en de H.M.S. van Galen op. Echt veel valt er niet te zien op zo'n schip eigenlijk.
Het leukste was nog de marinetruus die even niet oplette, want toen zaten mijn kids prompt alle drie in de reddingsloep. Dat mocht niet. Tja had je maar op je post moeten blijven :-)

Vanaf het grauwe grijze schip deden de kids alweer een andere interessante ontdekking: je kon met een Dinghy (als ik dat goed spel) het water op. Dat is een klein militair rubberbootje, dat dan als een raket door de Annabaai schiet.
Helaas...we waren net te laat, om vijf uur stopten ze er mee en het was al kwart voor zes en hielden het nu echt voor gezien.
Karin blij, want die krijgt al knikkende knieen als ze er naar kijkt.
Die houdt niet van zon, zee, zand, water en kokosnoten, dus waarom die in godsnaam ooit geemigreerd is naar een tropisch eiland midden in de oceaan mag Joost weten.
15 jaar Curaçao heeft slechts opgeleverd dat ze nu wel kokosnoten lust....

Het Dinghy varen zal voor een ander jaar zijn, want morgen zijn we al weer elders.

Klik op de link onder de foto voor het hele album.

Friday, May 16, 2008

Busje komt zo...

Het leek een mooie dag te worden. Kyara ging 's ochtends op stap met een cadeautje voor 'hulpjuf' Marlot die volgende week zou vertrekken.
's Middags was er bovendien een vossenjacht in de stad, waarbij de kinderen dan de verklede leraren moeten opsporen om letters te verzamelen die, als je het goed hebt gedaan natuurlijk, aan het eind van de middag een woord vormen.

Maar helaas....na een uur of twee was de hele meute weer thuis: staking van de buschauffeurs. En dan gaat het hier om de kleine busjes, waar zo'n 10 passagiers in vervoerd kunnen worden. Grote bussen, zoals de stadsbussen in NL (maar dan oude types) rijden hier alleen op de grote afstanden.

Even een korte uitleg waarom ze staken: de olieprijs stijgt steeds verder en dus moet ook de benzineprijs stijgen. Dat heeft de overheid heel lang tegen gehouden, maar nu gaan bezine en diesel in 6 weken tijd dan toch 60 en 40 cent per liter omhoog.
Die busschauffeurs moeten dat gaan doorberekenen aan hun klanten, maar dat willen ze niet omdat ze bang zijn dat veel mensen dat niet op kunnen brengen.

Het is weer eens wat anders: een staking omdat je je prijs NIET wilt verhogen.

De vervoersbond en de chauffeurs eisen daarom compensatie van de overheid en om dat af te dwingen blokkeren ze wegen.

Aangezien de verwachting was dat de stakingen tot 's avonds door zouden gaan vond de school (begrijperlijke wijze) het niet verantwoord de vossenjacht door te laten gaan.

Tot overmaat van ramp ging toen ook nog de telefoon: juf Marlot die wegens persoonlijke omstandigheden plots dezelfde avond nog vertrok i.p.v. volgende week.

Nou, toen had Kyara het wel gehad....

From Kyara 2008

Modeshow

Er werd wel even geinformeerd op 5 mei....waar is het pakje van oma? Maar dat pakje was er niet. Ik wil niet zeggen dat ze dan in huilen uitbarsten, maar even schrikken is het toch wel, want het is een vast onderdeel. Staat tegenover dat als het dan tien dagen later arriveert en niemand het nog verwacht, het wel weer een leuke verrassing is.
Oma Elly stuurt veel kleren en dát vindt Kyara helemaaaaaal niet erg :-).
Vooral de leggings werden met gejuich ontvangen, want Kyara is heel eigenzinnig en volledig wars van conventies. Het liefst trekt ze meerdere lagen kleding over elkaar aan en vaak stapt ze als een soort volleerd Turkse huisvrouw met legging, driekwart broek en daar nog een rok overheen over straat. Dat de halve school denkt dat ze gek is doet haar volstrekt niets.
Dat weet ze wel, want wij houden dat ook voor: doe waar je zin in hebt, maar hou er rekening mee dat anderen daar niet altijd goed tegen kunnen (beperkt als anderen zijn).

From Kyara 2008

Met bovenstaand topje zullen we ook wel weer problemen krijgen, veel te bloot. Gelukkig schreef oma erbij dat het geen mini-jurk was, we mochten ons eens vergissen :-)
Kyara wilde natuurlijk alles wel even uitproberen en toneelspelertje als ze is, moet er met een camera in de buurt dan wel even geposeerd worden...

Olééé
(De castagnetten mag je er zelf bijdenken)

Klik op Kyara 2008 onder de foto voor de andere foto's

Wednesday, May 14, 2008

Bloemetjes (gelukkig zonder bijtjes)

Intussen heb ik me verdiept in de Picassa foto-albums. Ik mik al die foto's altijd maar ergens neer zonder enige ordening, maar dat komt voornamelijk omdat ik normaal alleen maar foto's voor mijn werk maakte.
En al die foto's van bridge-drives en toernooien, ach daar kijken die mensen een keer naar en klaar.
Nu die blog er is gaat die camera ook overal mee naar toe, dus werd het tijd om eens na te gaan denken over een fatsoenlijke indeling. Je kan niet alles in slide show zetten en Karin zei dat een foto per post doorgaans wel genoeg is, en daar ben ik het eigenlijk wel mee eens.
Alle opties bleken in Picassa al aanwezig, ook de mogelijk om vanuit het album rechstreeks een foto in de blog te zetten (dat scheelt weer ruimte) en zelfs met de optie om direct een link naar het bijbehorende album te zetten.
Voortaan dus even onder de foto kijken naar de aanduiding 'From', zoals in dit geval dus From: Tuin - Flora even klikken en je krijgt het hele album.

From Tuin - Flora
Dit lijkt me trouwens wel erg leuk om bij te gaan houden. Niet alleen wat er groeit en bloeit, maar ook de hagedissen & leguanen, insekten (al kan ik daar beter eerst een zoomlens voor kopen denk ik) vlinders etc.
Ben wel van plan om alleen de mooiste te bewaren, dus af en toe delete ik wat.
In dit album staan nu gewoon wat foto's die ik vandaag in de tuin heb gemaakt.

Tuesday, May 13, 2008

Rustig dagje...

Dindsdag is niet mijn meest productieve dag, al was het alleen al vanwege het feit dat ik pas om een uurtje of drie 's nachts klaar ben op maandag en dus op dinsdag ook wat later begin...
Bovendien ben ik vervolgens te duf voor al te ingewikkelde zaken.
Geen probleem, want dan zorgen de kinderen er wel weer voor dat je bezig bent. Sebastian neemt op het moment steeds een klasgenoot mee naar huis, Elvis, die wat tijd moet overbruggen voordat hij door zijn vader opgehaald kan worden.
Nu is Sebastian intussen op een leeftijd waar dingen als muziek een grote rol gaan spelen en dat treft want we hebben een database met pak 'm beet 40.000 nummertjes. Het hele huis is voorzien van computers en een netwerk en onlangs heb ik mijn oude speakers van ongeveer een meter hoog bij de jongens op de kamer gedumpt.
Dus daar weten ze wel raad mee...boem boem boem yo....
Tien meter verderop begint je bureaustoel vanzelf te rijden :-)

Elvis had trouwens zijn PS2 meegenomen deze keer en was blij verrast dat onze database software daar een optie voor bleek te hebben. USB poortje, select, send to device en klaar.Alleen was het wel hinderlijk dat automatisch ook een folder werd aangemaakt. Tja, hoewel we er nog steeds niet klaar mee zijn, raakt die verzameling steeds beter ingericht en als je alles goed zet, wordt alle informatie meegestuurd.
Hinderlijk? Wacht maar jochie, totdat jij er 40.000 hebt :-)

Maar goed, mocht ik van al dat gestuiter op Eminem en aanverwanten nog niet wakker zijn dan zijn daar altijd nog twee andere kids die er ook gewoon twee meenemen.
Twee hele leuke meiden hoor, geen wanklank te horen, maar rustdag?????

Geeuw :-)

Monday, May 12, 2008

Last comments & verzoekje

In de rechterkolom heb ik een gadget toegevoegd waarin de laatste commentaren verschijnen. Ik kan dat bij de posts natuurlijk ook zien, maar dat is niet zo handig als iemand nog commentaar levert op een al wat oudere post die al 'buiten beeld' is. Ik kan het ook zo instellen dat ik er een email notification van krijg, maar deze gadget vond ik handiger, want dan kan iedereen zien of er nog iemand ergens op gereageerd heeft.
Als je in die gadget op een comment klikt spring je automatisch naar de bijbehorende post en eventuele andere comments die daar bij horen.

Het zou voor ons trouwens leuker zijn als we wisten wie ergens op reageert. Soms kunnen we dat aan de stijl wel zien, maar soms ook niet. En de kinderen zullen het ook aan de stijl niet snel zien.
In plaats van de optie anoniem te gebruiken, kun je ook de optie naam gebruiken en dan je naam (of een nickname) invullen. Eventueel met een link naar eigen website of blog.
Als je zelf een account hebt van google (Gmail) of blogger, dan kun je daar mee inloggen en dan is er nog OpenID voor mensen met een wordpress account, yahoo account en nog een paar andere.

Sunday, May 11, 2008

Moederdag deel 2

Hard werken voor ons, want de nieuwe schommel moest nog ff worden opgezet.

Nou ja ff...dat valt nog niet mee met een gebruiksaanwijzing die fonetisch uit het Duits vertaald is, plaatjes met aanduidingen die zo klein zijn dat niemand boven de 15 ze sowieso nog kan lezen, laat staan als je in de veertig bent en een vrouw die er steevast achterkomt dat er nog ringetjes tussen moeten NADAT je net alles hebt vastgeschroefd.

Maar ach, het is zondag en koud zal het niet zijn hier.

Het geploeter heb ik maar overgeslagen, maar van de eindfase hebben we nog wat foto's gemaakt. Net voor donker klaar (maar pas 's middags begonnen hoor) en zo te zien moet ik nodig het dak gaan verven.

Die foto met die roze vlek is Kyara. Karin wilde ook graag een foto maken en ach ja....'t was moederdag he :-)

Natuurlijk mocht Kyara het eerst en daarna met moeder:











Staat wel gezellig zo aan de rand van de pool dat ding en ik heb al een groot voordeel ontdekt:
Toen alles was opgeruimd is pappa zachtjes schommelend in zwembroek een shaggie gaan roken en toen het op was: even uitzwaaien, hink-stap-plons.
Maar toen was er niemand meer aan het fotograferen :-)

Moederdag part 1

De lol dan wel ergernis van iedere ouder is natuurlijk de hoeveelheid prullaria waarmee kinderen thuiskomen, en dan met name op moederdag (en vaderdag). Nu kom ik uit de detailhandel én ik ben niet godsdienstig, dus voor mij zijn al dit soort dagen altijd al werkdagen geweest: omzet draaien, omzet draaien en nog eens omzet draaien. Dat is niet echt bevorderlijk voor de veronderstelde geest die moederdag, kerstmis of weet ik veel wat zouden moeten hebben.

Dit is de creatie van Kyara van de knutselclub, een flamingo. Ik heb veel mooiere dingen van de club zien komen.


Eigenlijk kwam Tirso nog met het mooiste voor de dag, zeker gezien het feit dat de jongens zelden schilderen of tekenen:


Ik ben ook bepaald geen voorstander van de vage ondersteuning die scholen bij moederdag enzo bieden, zodat de klasgenoten collectief inene aan moeder moeten denken.
Volgens mij zou moeder veel blijer verrast zijn als er op een volstrekt onverwachte dag een kind heel aardig uit de hoek komt, i. p.v het verplichte nummertje op zondagochtend in mei.
God zij dank heb ik nog nooit de verplichte onbruikbare kleien asbak gehad, maar de eerlijkheid gebied met zeggen dat mijn dochter ooit iets heeft gefabriceerd dat als een onderstel voor een varken of zo moest gaan dienen, maar volledig mislukt was, en dat dit attribuut een fantastische asbak bleek. Dat dan weer wel :-)
Tot overmaat van ramp heeft Karin ooit een adresje ontdekt waar ze partijen karton en papier gratis weg kan halen, en de scholen hebben voor dit soort zaken nauwelijks budget.
Dus krijgen we ook nog creaties terug van zelf aangeleverde materialen.
Volgens Karin was juf Doris van Kyara het zelf trouwens ook straal vergeten, want pas enkele dagen voor DE datum stond dat moeders niet naar binnen mochten. Het resultaat was er dan ook naar :-):


Het idee was nog wel leuk, maar waarschijnlijk afkomstig van de stagiaire: de bloemen zijn een soort vrijkaartjes voor lunch, diner en ontbijt. Alsof je als ouders het al niet druk genoeg hebt. Het opruimen van de keuken na het verplichte nummertje met jus d'orange, toast, eieren en koffie mag pappa nog glimlachend afhandelen, maar om nu nog drie extra vrijkaartjes te leveren voor nog drie keer een verbouwde keuken?
Maar ja, stagiaires zijn nog geen moeder natuurlijk :-)Zou volgens mij geen slecht idee zijn die schoolstagiaires ook een weekje verplicht mee te laten draaien in huishouden met kinderen. Verruiming van inzicht :-)

Sebastian zit er niet meer bij tegenwoordig, want op de middelbare doen ze natuurlijk niet meer aan sufknutselen. Daar bouwen ze raketten van lege petflessen die ze van een onderstel voorzien en met perslucht onder druk zetten en dan lanceren.
Daar HEB je tenminste wat aan, hahahahaha.
En wat gaf ik? Ja niks natuurlijk, 't is mijn moeder niet he? Maar deze zijn voor MIJN moeder :-)

Japan ziet het niet zitten


Bezig met de voorbereidingen van maar weer eens een bridgetoernooi had ik bedacht dat in een Japans restaurant te doen. Dat had een reden, want de topbridgers in de wereld speelden onlangs in Shanghai, de jeugd binnenkort in Peking, dus wilde ik al koppen op mijn marketingflyer 'en wij spelen het World Wide Bridge Contest in Japan'.
Nou de zaak was prima, het eten uitstekend, dus een gesprekje met de manager. Wat een oetlul. Die zag het helemaal niet zitten omdat we dan te veel tafeltjes bezetten en hij bang was dat hij zijn vaste gasten niet kwijt kon.

Nu gaat dit om een toernootje van pak 'm beet ergens tussen de 20 en de 60 man, en daar draai ik echt mijn hand niet voor om. De laatste kroegentocht telde meer dan 100 man en dat is verspreid over 7 gelegenheden en het recente toernooi van de Caribische federatie ging om enkele honderden waarbij ik dan ook de leiding nog had over de perskamer en de hotelbezetting en alleen de speelzaal al een halve ton kostte.
Dus zonder met mijn ogen te knipperen vertelde ik de manager dat ik al drie weken aan het turven was en er gedurende de hele lunch 6 tot 8 tafels bezet waren en wij dus alleen maar een aanvulling zouden zijn.

De manager veranderde meteen zijn strategie en was blijkbaar van slag. Nu was het ineens dat er snel gewisseld werd, dat hij een fantastische lunch had gedraaid van wel drieduizend gulden en dat hij in het verleden wel ervaring had gehad met bridgepartijtjes van anderen waar dan per tafel erg weinig werd omgezet. En passent deed hij nog even wat namedropping van bekende klanten die hadden zitten lunchen en waarvan de een wel 250 en de ander 500 op de tafel hadden achter gelaten.

Domme man...ten eerste verstrek je zulke gegevens niet aan een potentiele klant en een derde vertelellen wat bekende mensen omzetten met de lunch lijkt me sowieso not done, maar ja dat was dan ook dezelfde guy die dus vier dagen tevoren niet op de deur had staan dat ie dicht zou zijn met koninginnedag en de meiviering, dus verbazingwekkend is het niet.

Had ik hem nou uit moeten leggen dat wij toch snel zo'n 250 gulden per tafel wegtikken en dat dit bij gemiddelde bezetting al een 2500 nafjes is. Ongeveer zijn lunchomzet maar dan op de lege tafels? En bij 60 man dus gewoon 3750? En gooi er drie kwartier happy hour tegenaan en je kunt er nog 1000 bijtellen. Dat het pas op 7 juni is en zijn vaste klanten al van te voren aan kan spreken zo dat die dan al gereserveerd hebben?

Mwahh...nee. Ik regel wel wat anders. En stuur hem later wel een briefje met de omzet.
Down de drain met Cravings Sushi. Je moet er overigens wel gaan eten als je van Japans houdt, eerlijk is eerlijk. Ze hebben er Japans bier bij en eten, entourage en bediening waren beduidend beter dan bij Chop Sticks, waar we vorige keer waren. De prijs was ook hoger, maar als je voor kwaliteit en sfeer wat extra over hebt zit je bij Cravings beter als je naar de prijs/kwaliteit verhouding kijkt. Blijkbaar kan ie dus wel managen die jongen, maar rekenen is niet zijn sterkste kant :-)

Saturday, May 10, 2008

Google Earth is watching you

Ik had er eigenlijk nog nooit naar gekeken, maar ik was bezig met wat dingetjes voor mijn bridgewebsite (http://www.hetsignaal.com) en toen pikte ik ff een 'recent visitor' gadget voor mijn bridgeblogje mee.
Ik dacht dat is handig, dan kunnen mijn bezoekers ook eens zien dat er ook vrij veel gebruik wordt gemaakt van mijn site door mensen in NL.
Blijk je daar op door te kunnen klikken en blijkt heel google earth daar achter te hangen. Wel heel grappig, maar het levert mij natuurlijk allerlei vragen op als 'wie zit er in godsnaam in Den Haag in de huppeldepupstraat in dat hoekje van dat flatgebouw op mijn site?' of 'wie zat er in godsnaam in de buurt van Roermond in de trein op mijn blog?'.
Dat is toch wel heel erg Big Brotherig, want ik kan natuurlijk ook de IP adressen uitloggen, dus met een klein beetje moeite kan ik straks aan iemand vragen, 'zeg wat deed jij op 10 mei in Roermond?'.
Toch interessant als ze dan gaan stotteren en/of blozen en schielijk kijken of hun partner al terug is van de plee....:-)
Dus die IP-logger heb ik er maar niet bijgezet.
Ook een leuke tool die je er onder kon hangen (en wat ik ook maar niet gedaan heb) was dat visitor Netherlands Antilles (al dan niet met IP) op 10 mei was gearriveerd op de site, afkomstig van die en die site. Handig dingetje voor webmasters om traffic te bekijken natuurlijk, maar het ding update realtime en als je zo'n ding open op je site zet, zie je zo maar staan: Den Haag arriveert om 10.12 van www.porndolls.com/melissa18. Leuk........ff het IP uitloggen en op het kaartje kijken welke straat in Den Haag. Zo zo, nou daar zal ik Wim eens op aan spreken als ie weer komt ....

Maar goed, laat ik nou niks zeggen. Een familieblog is natuurlijk zowel narcistisch als exhibionistisch. Dus bespaar ik jullie de moeite maar en heb ik mezelf maar even doorgeklikt op het kaartje.
Maar op Curaçao blijkt de detaillering toch net ff wat minder. In NL kun je echt het type auto's onderscheiden en bijna op een dak gaan staan. Op Curaçao blijft het bij een stapje daarvoor:




De bovenste foto is de beste inzoomkwaliteit voor Curaçao. Het lijkt wel een stuk bos met huizen erin, maar op de grond lijkt het kaler. Natuurlijk zijn het schandalige huizen. Het stuk straat dat van boven naar beneden loopt is zoiets als de St Maartensdijkstraat (voor ingewijden niet onbekend) en dat bezetten wij voor ruim de helft :-)

Even voor de kids: wij wonen in de cirkel (lolllll), rechts van de cirkel wonen Maud en Sem, daarboven woont Gitte. Hmmm....voor Sebastian had ik 'm iets breder moeten zetten, naast Gitte woont Spong (ja inderdaad, broer van....en ook advocaat), en Smirna Spong geeft Sebastian Papiamentules....

Hey swa? Bo por lesa esaki ainda, of no? Bo por mester hasi mas kos na kas. Duru duru!

Te aworo

Wednesday, May 7, 2008

En we doen er nog eentje bij...als bewijs!


Tirso is (net als ik trouwens) allergisch voor bijen- en wespensteken. En zo ziet iemand die recht tussen de ogen gestoken wordt er dus uit een dag later. De oogwallen trekken de aandacht, maar let maar eens op de neusbrug en voorhoofd.
Tirso is niet echt blij dat de foto wordt gepost (begrijpelijk) maar we doen het toch maar even als bewijs van de bijensteek.
En dat heeft een reden.
Vandaag is Karin namelijk wezen klagen bij het schoolhoofd.
Die zei niets van een bijennest te weten maar wist wel dat er vier kinderen bij de 'medische post' waren geweest. Tevens was het bekend dat er op het kruispunt bij de school politie stond die de autorijders waarschuwden voor agressieve bijen en adviseerden de ramen dicht te houden.
Ik ruik hier toch heel veel ranzige boter op het hoofd van schoolhoofd juf Hoelen.
Er staat politie te waarschuwen in de buurt van de school (maar de school heeft de ouders en kinderen niet gewaarschuwd) en er zijn volgens haar 'slechts 4 kinderen met steken bij de medische post geweest'.
En hoe vaak komt dat dan voor?
Tirso was uiteraard thuis vandaag maar wel mee naar school als bewijs. Ook daar heeft Tirso aangegeven dat er veel meer kinderen waren gestoken (en van sommigen wist hij ook de namen).
Dat het waarschuwen door de politie wel eens een gevolg kon zijn door het gebeurde op de school, nee, ook daar wist het schoolhoofd niets van.
Ook werd er door het schoolhoofd met geen woord gerept opver het feit dat diverse leerkrachten herhaaldelijk hebben aangedrongen op het verwijderen van de Maribombanesten.
Sterker nog, Karin wist te melden dat er een dergelijk nest aan het raamkzoijn van het schoolhoofd hing en ook dáár wist het schoolhoofd niets van.
Waarna Karin het gordijn wegschoof.
De hoeveelheid kilo's boter die sommige mensen op één hoofd kunnen dragen is me altijd al een raadsel geweest....
Maar goed...dit zou allemaal niet zo erg zijn als het niet gewoon ook gevaarlijk was. Mensen die allergisch reageren kunnen in ernstige problemen komen als ze op het hoofd of in de buurt van nek of hals worden gestoken. Zoals iedereen op de foto kan zien, zwelt alles enorm op. Dit kan ook met de ademhalingsorganen gebeuren, zeker als je de pech hebt vaker gestoken te worden (wat in dit geval best had gekund).
Daar is een middel voor, Claritine geheten, maar ook daarvan had het schoolhoofd nog nooit gehoord en het was ook niet aanwezig in de ziekenboeg. Bovendien zou een kind als Tirso bij meerdere steken, zeker in de buurt van hart of ademhalingsorganen na het toedienen van dit middel direct door moeten naar het ziekenhuis.
De reactie volgens Tirso in de ziekenboeg was: wie is het eerst of het vaakst gestoken, die krijgt als eerste zalf.
M.a.w. we hebben hier te maken met een instantie die zich ontfermt over kinderen en de elementaire basisbeginselen van hoe te handelen bij een bijensteek nog niet eens beheerst.
Je mag toch bidden dat deze wanorganisatie nooit te maken krijgt met een kind dat allergisch is voor noten en per ongeluk iets binnen heeft gekregen met pinda's erin, want ze smeren er waarschijnlijk zalf op en dan kun je een door verstikking om het leven gekomen dood kind op komen halen.
Gelukkig zit Karin tegenwoordig op kickboksen en heeftze net vandaag van lerares en voormalig wereldkampioene Glenda Poeder een stootkussen te leen gekregen. Ik denk dat ik me daar maar even op af ga reageren...
ieeeeeeeeyaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhh

Tuesday, May 6, 2008

Paniek op school

Grote paniek op school vandaag. Een paar kinderen zijn er in geslaagd met knikkers een bijennest te raken, waardoor dit naar beneden viel. Daar zijn bijen over het algemeen niet zo blij mee, dus ik had ook paniek in het bijennest kunnen schrijven.

Het gevolg was wel dat er een stuk of dertig kinderen gestoken werden waaronder Tirso en dat dan boven zijn neus, recht tussen zijn ogen.
Tirso had er overigens niets mee te maken en was gewoon een van de aanwezige kinderen in de pauze achter de school. Nog afgezien van een opgezwollen hoofd en dikke ogen schrikt zo'n kind zich natuurlijk de pleuris.
Maar als ouder vraag je je toch af 'wat doen die nesten bij een school?' Het is natuurlijk achterlijk dat die kinderen zo volstrekt niet opgevoed en zelfstandig stompzinnig zijn dat ze met knikkers naar een bijennest gaan mikken. Maar het is misschien nog wel achterlijker dat een school bijennesten laat zitten en ook nog eens onvoldoende toezicht houdt zodat kinderen dat kunnen doen. Zeker gezien het feit dat er de afgelopen jaren herhaaldelijk incidenten zijn geweest met bijenzwermen die in de droge tijd uiterst agressief reageren, soms met dodelijke afloop. Nou zijn dat weliswaar doorgaans grote nesten in afgelegen gebieden waar normaal een zekere rust heerst, maar dit zijn wel kinderen.
Dat ze deze jongens laten zitten, kan ik me nog voorstellen:
Dat is de Maribomba, oftewel de meest voorkomende wesp op Curaçao. Die zijn zeer hardnekkig (haal het nest weg, maar als ze het een goede plek vinden beginnen ze gewoon opnieuw) maar ook tamelijk ongevaarlijk. Ze zijn wel groot, en een steek kan gemeen en langdurig pijn doen, maar het zijn ook een beetje slome beesten, die normaal geen mens aanvallen (hoewel ook maribombas natuurlijk in actie komen als je het nest bedreigd of zo).
Maar ze lijken in niets op de in Nederland zo bekende Duitse wesp (die hier wel voorkomt, maar je ziet ze zelden). Die zoeken mensen op, en limonadeglazen en prullenbakken enzo. En kunnen zeer hardnekkig geinteresseerd zijn in je ijsje.
Dat doen maribombas allemaal niet. Die mijden drukke plekken en zijn et als bijen bezig met de natuur (maar maken geen honing).


Hoe dan ook, Tirso was toch wel behoorlijk geschrokken, ik denk nog meer van de paniek en de gillende kinderen dan van de steek zelf. Helemaal van slag, slapeloos 's avonds en morgen blijft ie zeker thuis.
We gaan dus ook wel een klacht indien bij de school, want dit soort grappen kunnen gewoon niet.

Monday, May 5, 2008

Kyarig


Vandaag is Kyara jarig. Beetje jammer dat dit nu net de eerste schooldag is na de vakantie. Alhoewel...daar staat dan weer het trakteren in de klas tegenover :-)




De juf is gelijktijdig jarig, dus ging er ook een fraai cadeau mee naar school.


Nog jammer-der (dat is vast geen correct Nederlandsch) is dat haar verjaardag op een maandag valt. Want maandag is clubdag en clubdag is hard werken.





Maar goed de cadeautjes zijn ook nog niet echt klaar, want Kyara krijgt een nieuwe schommel. De oude was volledig doorgeroest, dus nu hebben we een mooie rondhouten dubbele. Moet alleeeeeeen nog even in elkaar gezet worden.
Verder wenste mevrouw iets als een hamster o.i.d. Ook dat houdt ze nog te goed, want hoewel we met ons dierenbuitenverblijf-timmerproject intussen het spantenbier hebben gevierd, is het nog niet af. Dak en gaas moeten nog gedaan worden en we moeten nog een deur maken. Bovendien moet het hout nog behandeld worden, want het is volledig van pallets en een oude balk gemaakt en daar krijg je in de tropen de termieten gratis bij :-)




Gelukkig kreeg ze nog wat Diddl spulletjes en van de week gaan we natuurlijk de schommel doen.

En haar feestje is toch pas volgende week.



Wat natuurlijk wel gelukt is is de boterkoek en verder zag ze graag kippenpootjes en gepofte aardappelen op het menu.


Nou schat...ze zijn bijna klaar hoor :-)


Sunday, May 4, 2008

Porto Marie


Ik hou het toch aardig vol dat bloggen tot nu toe. Er schijnen al heel wat mensen mee te lezen, juffen, moeders van andere kinderen etc.
Voor de Nederlanders wordt het een aardige cursus Curaçao zo. Binnenkort zal ik ook eens wat foto's van huis, tuin en natuur gaan maken, maar vandaag nog eerst even een beach: Porto Marie. De kids hadden deze week een korte vakantie en dit was de laatste dag. En bovendien is Kyara morgen jarig, dus kregen ze van mij de vrije hand. Bestel maar en ik hoor het wel. Nou dat hoef je tegen die kids van ons maar één keer te zeggen (en waarschijnlijk tegen alle andere kinderen op de hele wereld, lol) dus de lunches, colaatjes, pannekoeken en ijsjes vlogen me om de oren.


Porto Marie is een breed strand, dus lekker veel ruimte. En intussen zijn onze kinderen zo groot en wijs dat wij ook met een redelijk gerust hart kunnen gaan zitten kaarten, zonder de hele tijd te speuren. En dat is toch wel heel erg lekker hoor, want ik het heb toch heel wat keren op stranden gezeten met een boek waar ik zo vaak over de pagina's heen heb zitten kijken dat ze al door de zon vergeeld waren voor ik ze omsloeg...
Het was wel heel leuk dat er een voor ons onbekend stel bij was met kinderen. Niet alleen waren de ouders leuke mensen, maar als de ouders daar samen gaan zitten kaarten hoeven de kids niet meer op zoek op het strand naar leuk volk, want zoiets schept toch een band :-)


Sebastian had een vriendje mee (buurjongen Sem) en van de twee dochters van deze mensen trekt de een liever op met jongens en de andere met meisjes, dus we haden drie prima setjes en geen omkijken.
Wij hebben dus heerlijk zitten kaarten, zowel met alkaar als met andere partners. Voor ons ook wel eens lekker: gewoon kunnen gaan zitten kaarten en verder niks.


Saturday, May 3, 2008

Nog wat sushi dushi?


Het is weer een vreselijke week, want ik moet het hele weekend werken. Morgen moet ik naar Porto Marie, om de hele dag op het strand te bridgen. Schijnt dat je er bij moet eten, drinken en ook nog zwemmen tussendoor. Tja, die mensen nodigen je uit en als eigenaar van een bridgeclub moet je dan wel.

En vandaag ging het natuurlijk ook weer mis. Op 7 juni is er een internationale wedstrijd die via internet wordt gescoord en ik had bedacht dat we die dan wel op locatie konden spelen. De mensen willen toch af een toe eens wat leven in de brouwerij en nu met de nieuwe score apparatuur is het voor ons ook een stuk eenvoudiger. Moet ik natuurlijk nog wel even een leuke tent regelen waar ik 30 tot 60 man kwijt kan.

Dus had ik mijn oog laten vallen op een Japanse toko waar je sushi en sashimi kunt eten. Wel een beetje schokkend voor die bridgers natuurlijk, rauwe vis. Maar ja, ze zijn hier wel gewend van me dat ik alles ondersteboven en achterstevoren doe en natuurlijk zorgt papi chulo wel voor een vegetarisch alternatief. En voor bestek, want t/m 60 zal het nog wel okay zijn in de meeste gevallen, maar of ik de zeventigers en tachtigers de chopsticks aan kan doen?
Geeft wel leuke foto's natuurlijk :-)


Alleen, toen we er vorige keer wilden lunchen kwamen we erachter dat ze 's middags tussendoor gesloten waren: open van 11.30 tot 14.30 en dan weer vanaf 17.00 uur.
Dus deze week weer proberen, hangt er sodeju een briefje dat ze dicht zijn van 30 april t/m 3 mei, zodat 'het personeel ook van de vrije dagen kan genieten'.

Ja zeg dáár heb ik alle begrip voor. Maar voor een bedrijfsleiding die dat niet minstens een week van te voren weet aan te kondigen heb ik volstrekt géén begrip. Let wel, wij stonden daar dus op 26 april nog voor de deur, en toen hing er niks! Als ik een manager had die zo met de klanten omsprong, kon ie meteen opdonderen...


Nou moet ik die tent dus alsnog gaan bellen, moet ik weer een afspraak maken en dat gaat weer van mijn voorberedingstijd af.

En het ergste was nog wel dat we nu in een andere sushibar moesten gaan eten. Hebben we niks aan, want daar kan ik maximaal 20 mensen kwijt.

Nou ja, niks aan te doen.
Zuchtend de chopsticks maar weer opgepakt.
Het blijft een rotbaan.


Jij nog wat sushi, dushi?

Friday, May 2, 2008

Theatrum / Theatro Luna Blou - Belly B. (starring Tirso)


Belly B. is een toneelbewerking naar een boek van Mirjam Oldenhave over een verlegen meisje dat tot haar eigen verbazing wordt getype-cast als achtergrondzangeres van een nieuw 'to be' idool. De bedoeling is dat ze het talenten tv programma Popzouten winnen.
Eigenlijk wil het meisje het casting bureau helemaal niet eens terugbellen, maar dat regelt haar stoer broer (Tirso) wel even, zodat ze niet meer terug kan.
Het idool zelf blijkt al net zo nerveus als de zangeressen, maar ze halen moeiteloos de finale van het programma, mede dankzij een op tijd geregelde kalmeringspil voor de misselijke leadzanger.
Helaas is een dergelijke pil tijdens de finale niet voorhanden, waarna het verlegen zangeresje de rol van idool overneemt terwijl de leadzanger kotsend van de zenuwen over de pleerand hangt.
In het boek schijnt de groep, Belly B., vervolgens zijn te gediskwalificeerd, maar in deze toneelbewerking mocht de zaal stemmen, en dat deden de toeschouwers natuurlijk met overtuiging :-)
Het zal dan ook geen verbazing wekken dat in de toneelbewerking Belly B. de finale wint. Eind goed, al goed.
Tirso had de lachers wel weer op zijn hand, maar ook dat is type-casting, zulke rollen krijgt hij altijd. De tussenstukjes en aankondigingen werden in rapvorm gedaan, door een rapgroep bestaande uit vier jongens, waaronder buurjongen Sem. En die deed dat zeer overtuigend.
Dit was de laatste keer dat een van onze kinderen voor Theatrum speelde, want vanaf nu vallen ook de 9 tot 12 jarigen onder de Jeugd Theater School.
Eind mei is het de beurt aan Sebastian die in een stuk speelt dat half in het Nederlands en half in het Papiamentu is. Ik ben benieuwd.


Thursday, May 1, 2008

Beestenboel

Het huis dat wij op Curaçao hebben is een zogeheten tropenvilla. En dat staat dan op een stukje grond van ca. 2000 m2. Ondanks dat het huis daarvan een flink deel in beslag neemt en er ook nog een buitenzwembad is, blijft er dan nog genoeg over. Zelfs als je dan een flink stuk tuin als bridgeclub inricht en er een buitenbar bouwt is er nog ruimte voor beesten. En beesten, daar kunnen ze hier geen genoeg van krijgen.


En die moeten ook allemaal in de blog, want die blog is natuurlijk ook voor de kinderen om (later) terug te kunnen lezen.

Op dit moment hebben we 4 honden. De oudste Shiki staat hier op de foto. Het is een dochter van RafRaf die er precies zo uitzag, maar toen ze pups had (waaronder dus deze) het presteerde om onder een auto te lopen. Veder hebben we nog 2 jonge honden, Dudok & Dalek die ons zomaar werden aangeboden aan het hek als pup. Het zijn broertjes, maar de een lijkt meer op een mislukte dalmatier en de ander meer op een kruising tussen retriever en herder of zo.

En dan hebben we een nog jongere hond Sirius, kruising tussen een Boerbull en een Rhodesian Ridgeback.

Honden hebben is hier anders dan wat ik gewend was in NL en waarschijnlijk meer zoals op het platteland in NL: je laat ze niet uit, ze leven op je erf en zijn altijd buiten. Shiki en Sirius zijn ook altijd los als er gebridged wordt, de andere twee zijn daar te onstuimig voor.

Dan hebben we twee katten. Zeer actief afgebeeld op bijgaande foto :-)

Ze zijn min of meer noodzakelijk, want we hebben een groene tuin en dat betekent hier: boomratten. Jawel ratten die nestelen in bomen dus. En met die bridgeclub en bar (en dus de pinda's e.d.) kunnen een paar katten geen kwaad. Verder ruimen ze ook muizen en kakkerlakken op en helaas hebben ze onlangs ook een slang gevangen. Die zie je hier zelden in woonwijken en bovendien kent Curaçao geen giftige slangen.

We hebben wel eerder katten gehad hier en die haalden rustig joekels van leguanen uit de bomen, maar dat doen deze niet en vogels vangen ze ook niet, dus da's wel mooi zo.

De witte kat, Wimpie, heb ik als verdwaald katje meegenomen bij een andere bridgeclub. Het is een wonderbaarlijk beest, voor niets en niemand bang, behalve voor katten :-) Bij imponerende mreeeeeeeeeeeohhhhwww sessies tegen andere katers delft ie het onderspit, maar met een volwassen rottweiler heeft ie geen problemen, en hij gaat niet opzij ook :-)

De andere, Sauvage, is klein, blijft klein en komt uit het asiel. Sauvage zit vast als er bridgers zijn. Ze heeft anders de neiging om op het dak van de bridgeclub te gaan zitten en kortgeleden piste ze een speelster in haar nek :-)

Verder hebben we nog een fors aquarium, een schildpad (Mieke) en zijn we nu achter in de tuin een hok, nou ja, meer een complete schuur aan het bouwen, want we willen 2 kippen (verse eieren) en de een wil een hamster en de ander een konijn.

De bedoeling is om ook een buitenverblijf eromheen te bouwen, dan kan de schildpad ook weer verhuizen.

Maar of kippen en konijnen in één hok een goed idee is?

Alhoewel....het resultaat is wel cute eigenlijk :-)

Het wordt wel een beetje veel allemaal. Persoonlijk heb ik genoeg aan het gat in mijn dak waar de vleermuizen inzitten. Heerlijk om in de schemering stil in het zwembad te gaan zitten, dan scheren ze allemaal vlak langs je om de muggen en vliegjes te snaaien.

Maar ja, aan de andere kant, we hebben er de ruimte voor en kinderen zijn maar één keer jong, dus nu kunnen we het meegeven.


Daarom bouw ik ook zo'n groot hok. Aan de ene kant is dat een mooi timmerproject ook voor de kinderen (het staat ook niet allemaal even recht, want het wordt volledig gebouwd van oude pallets, en zo'n waterpas is voor watjes :-) Aan de andere kant is het groot genoeg voor drie kinderen om erbij te kunnen. Want ik durf te wedden dat ze daar een boek gaan zitten lezen. Konijn en hamster op schoot :-)